ماجرای عشق و دیوانگی

در زمانهای بسیار قدیم وقتی هنوز پای بشر به زمین نرسیده بود ، فضیلت ها و تباهی ها در همه جا شناور بودند ، آنها از بیکاری خسته و کسل شده بودند .

 

روزی همه فضایل و تباهی ها دور هم جمع شدند ، خسته تر و کسل تر از همیشه . ناگهان ذکاوت ایستاد و گفت : بیایید یک بازی بکنیم ، مثلا قایم باشک  .

 

همه از این پیشنهاد شاد شدند و دیوانگی فورا فریاد زد من چشم می گذارم  .

 

از آنجایی که هیچ کس نمی خواست به دنبال دیوانگی بگردد همه قبول کردند او چشم بگذارد و به دنبال آنها بگردد  .

 

دیوانگـی جلـوی درختی رفت و چشمهـایش را بسـت و شـروع کـرد به شمردن ، یک ، دو ، سه  ، ... .

 

همه رفتند تا جایی پنهان شوند  !

 

لطافت خود را به شاخ ماه آویزان کرد  .

 

خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد  .

 

اصالت در میان ابرها مخفی گشت  .

 

هوس به مرکز زمین رفت  .

 

دروغ ، گفت زیر سنگی پنهان می شوم ، اما به ته دریا رفت  .

 

طمع داخل کیسه ای که خودش دوخته بود مخفی شد  .

 

دیوانگی مشغول شمردن بود ، هفتاد و نه ، هشتاد ، هشتاد و یک  ... .

 

همه پنهان شده بودند بجز عشق که همواره مردد بود و نمی توانست تصمیم بگیرد  .

 

جای تعجب نیست چون همه می دانند پنهان کردن عشق مشکل است  .

 

در همین حال دیوانگی به پایان شمارش می رسید  .

 

نود و شش ، نود و هفت  ... .

 

هنگامی که دیوانگی به صد رسید عشق پرید و در بین بوته گل رز پنهان شد

 

دیوانگی فریاد زد : دارم میام ، دارم میام  .

 

اولین کسی را که پیدا کرد تنبلی بود ، زیرا تنبلی اش آمده بود جایی پنهان شود و لطافت را یافت که به شاخ ماه آویزان بود  .

 

دروغ ته دریاچه ، هوس در مرکز زمین ، یکی یکی همه را پیدا کرد به جز عشق  .

 

او از یافتن عشق نا امید شده بود  .

 

حسادت در گوشهایش زمزمه کرد ، تو فقط باید عشق را پیدا کنی و او پشت بوته رز است  .

 

دیوانگی شاخه چنگک مانندی را از درخت کند و با شدت و هیجان زیاد آن را در بوته گل رز فرو کرد و دوباره و دوباره تا با صدای ناله ای متوقف شد  .

 

عشق از پشت بوته بیرون آمد ، با دستهایش صورت خود را پوشانده بود و از میان انگشتانش قطرات خون بیرون می زد  .

 

شاخه ها به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمی توانست جایی را ببیند  .

 

او کور شده بود  .

 

دیوانگی گفت : من چه کردم ؟ چگونه می توانم تو را درمان کنم ؟

 

عشق پاسخ داد : تو نمی توانی مرا درمان کنی اما اگر می خواهی کاری بکنی ، راهنمای من شو  .

 

و اینگونه است که از آن روز به بعد عشق کور است و دیوانگی همواره در کنار اوست  .

برگرفته شده از
stars.blogsky.com